(En Lemosin)
A la debuta la chausa era pas tan agradiva qu'aquò, una "delocalizacion" tan coma las vescudas precedentament a Brusseus ed a Paris (que chaudrá ne parlar mai luenh), puei, pauc a chap pauc ai chabat d'entrar dins 'questa "maison navèra", la maison de Bearn (que los bearnes pronocian "biàr") a la seguida de la maison de Peirigòrd, mas totjorn emb-d- aqueste fiau per la linga dins la testa, d'Òc totjorn, aprenguei donc a parlar bearnés tan coma aprenguei a parlar lemosin, mas sens "Tienòt"; m'a chaugut tornar trobar d'autres "Tienòt" emb-d- un interes subretot per lu gascon "dera Vath (o valea) d'Aspa".
Una deslocalizacion chap au Mieijorn ed a las montanhas que "tan hautas son", un pauc coma s'avia seguit un autre peiregòrd apassionat de barrutladas en montanha , lu Comte Aimar d'Arlòt de Sensaut, bien conegut coma jurista (mas, de vertat, avia 'chabat los estudis per se remudar), genealogista de las grandas familhas dau Peirigòrd e, subretot un pireneista afuejat.
(En gascon deu Bearn, sistema en lo)
E atau donc que'm soi metut a parlar dens lo biais d'aqueths parçans naveths...
Quina vila, qui'm cau reconeisher que Pau èi ua plan beròia vila, capitala deu Bearn, un pais qui mantiengèc la lenga nosta (qu'èi a diser la lenga d'Òc) segon lo parlar gascon, e mei de temps que pertot en "lenguia" occitana, e dab un caractèr oficiau dinc au sègle detz e uèit.
Mei grana que Peiriguers ma vila de neishença, mei petita que Bordeus e çò medish en Aquitania qui 'm pensi qu'èi un compromis intereishant, la vila qui passei lo bachelierat beth temps i a, qu'èi vienguda un naveth brèç.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire